كل ما بتسألنى كيفك... بتذكر إنى مش منيح
(حاجه من بتوع زياد رحبانى)

الانسان كان اصله طيب... معرفش ايه جرى... هو العيب فمين ولا فإيه؟؟؟... مش عارفه... كل اللى اعرفه انى طلعان تلاته بوز أمى بدون أى مبرر غير ان الناس مبتفكرش غير فى نفسها... كل همهم يرضوا نفسهم حتى ولو على حساب راحة حد تانى... شعار المرحله "أنا ومن بعدى الطوفان"... لا عاد حد بيراعى حد ولا حد فارق معاه حد... وانا بتسحل... بس الحمد لله... لسه بصحتى... ولسه فيا مخ اشتغل واعيش... مش لازم انبسط... كفايه انى انبسطت قبل كده... وأهو كله بيعدى... وعلى رأى اللى قال " الواحد اما بيبقى عايز يخش حمام ومش لاقى مبيلاقيش الحمام إلا لما يبقى خلاص هيعملها على روحه"... اللي قالها زمان واحد
ضاقت فلما استحكمت حلقاتها فرجت وكنت اظنها لا تفرج

بس نعمل ايه... لازم نستحمل قرصتها وهى بتحبك عشان تفك... ولو ان القرصه بتبقى جامده... وساعات بتبقى قرصه بدم... بس هتعمل يه يعني؟؟؟ مانت حياتك مش هتخلص غير لما أجلك يجى... فخليك بقى لحد ما ربك يحلها من عنده... وبيحلها وبتبقى زي الفل خليك بس مستحمل... ماهو اللى ليه أول ليه آخر... وكله ليه أول... يبقى كله ليه آخر... اعمل نفسك نايم بس اوعى تنام بجد... للصبر حدود... لما صبرك يفرغ... اعمل نفسك نايم... لحد ما تعدى... وهتعدى... وأديك عايش... حاول تنبسط... ولو ان ده شىء صعب... جداااااااا... بس على الأقل ماتنكدش على نفسك لو كل حاجه نكدت عليك...